Oké, we hebben het dus over een Toyota. Als de injectie dateert uit '89, is het mogelijk dat deze niet onder de Euro 3-milieuwetgeving viel. (Toen begonnen lambdasondes en katalysatoren te worden geïnstalleerd.)
Eerlijk gezegd ben ik niet erg bekend met het Toyota-injectiesysteem; ik begrijp veel meer van Bosch, Ljetronic, LE, LH, Motronic, Monojetronic en vergelijkbare systemen.
En ik kan je vertellen dat alle systemen zonder lambdasonde een CO2-afstelschroef en een stationair-toerentalafstelschroef hebben, die worden gebruikt om het mengsel te compenseren.
Normaal gesproken bevindt de CO2-schroef zich op de luchtmassameter, naast het luchtfilter, afgedekt met een plastic dop die als afdichting fungeert.
De stationair-toerentalafstelschroef bevindt zich op het gasklephuis van de motor en werkt precies hetzelfde als op een carburateur.
Het punt is dat als je ervoor hebt gezorgd dat het inlaatspruitstuk luchtdicht is (geen lucht die binnenkomt zonder de luchtmassameter te passeren), je de CO2-waarde moet aanpassen om te zien of de storing is verholpen.
Om te controleren op luchtlekken, sluit ik de uitlaatpijp af met een doek en ducttape. Vervolgens doe ik hetzelfde aan de inlaatzijde en steek ik er een slangetje in waardoor ik perslucht injecteer, NOOIT MEER DAN 0,5 BAR. Ik spuit er zeepsop in, en waar zich bellen vormen, komt er "zonder toestemming" lucht binnen.
In ieder geval zou dat injectiesysteem een diagnosecode moeten hebben, die door middel van knipperende storingslampjes kan aangeven of er sensoren of actuatoren defect zijn (luchtmassameter, gasklepschakelaar, motortemperatuursensoren, enz.).
Met vriendelijke groet.